به بهانه‌ی ماجرای چاوشی و مهشید حامدی：
۱_ماجرا اونقدر صداش پیچیده که دیگه نیاز نیست من ماجرا رو دوباره تعریف کنم. نکته‌‌‌ای که شاید کسی بهش توجه نکرده باشه اینه که شاید مهشید نمی‌دونسته این شعری که چاوشی نوشته مربوط به یه آهنگه و پس و پیش داره. اگه می‌دونسته هم که...!
خب! واکنش نشون دادن چاوشی به من نچسبید؛ آخه مهشید حامدی اصلا شخصیت مستقلی نیست.
تا جایی که من یادمه، این دومین باریه که آقای چاوشی واکنش می‌ده.
نکته‌ی ماجرا، این بود：
_در دنیایی که سلبریتی‌های ما حتی گاهی برخلاف اون چیزی که عقیده دارند به خاطر جو جامعه‌ی هنری مون، بر علیه اسلام حرف می‌زنند، چاوشی بدون هراس از دینش می‌گوید. از علی می‌خواند و ((او)) را می‌طلبد.
***
۲_ شعری که چاوشی در صفحه اش منتشر کرد و واکنش مهشید حامدی را در پی داشت مربوط به قطعه‌ی ((او)) بود.
قطعه‌ی ((او)) به مناسبت نیمه شعبان، به سفارش دفتر موسیقی منتشر شد.
قطعه‌ی ((او))، قطعه‌‌‌ای سیاسی بود که به خاطر ظواهر دینی اش مجوز گرفت.
راستی کدام خواننده‌ی داخلی مانند آقای چاوشی جرعت این را دارد که به بلند پایه ترین شخص مملکت کنایه بزند؟!：
((در نگشاید به آن، ذات که پهلوی خلق
می‌شکند دم به دم، بعد (هه) نمازی کند))
کلیپ زیر را که اتحاد چاوشی برای تفهیم بهتر مفاهیم قطعه‌ی ((او)) ساخته است را با روشنایی ۱۰۰% صفحه‌ی ببینید：
(یک سری تصاویر به عمد بی ربط هستند!)
او حتی از رفتن "علی" سخن می‌گوید(شبه "علی" می‌رود) و مجوز می‌گیرد و قطعه اش را از تریبون یک نهاد حکومتی بر علیه خودشان منتشر می‌کند.
***
۳_ همانطور که قبلا از ((مام وطن)) خواند، بر علیه شیوخ کشور‌های عربی خواند، این بار از دینش هم خواند و تصویری عالی از این مصرع را به نمایش گذاشت：
((شیر خدا و رستم دستانم آرزوست))
***
۴_ چاوشی تا به امروز در سال ۹۹ چهار قطعه منتشر کرده. از این چهار قطعه تنها دو قطعه‌ی آخر کیفیت معقول(و نه به اندازه‌ی آثار پیشین رو داشتند.).
وضعیت اشعار که در دو قطعه‌ی اول نگران کننده بود در دو قطعه‌ی بعدی بهتر شد اما این الزاما دلیلی بر پیشرفت نمی‌تواند باشد. چون لزوما به این معنی نیست که چاوشی شعر‌ها را هم به همین ترتیب نوشته است.
در چهار قطعه‌ی جدید وی فضا سازی‌های جدیدی را با تنظیم‌های متفاوت تجربه کرده و انصافا به دل من که چسبید.
ملودی‌ها تکراری بودند(غیر از او).
از لحاظ وکال پیشرفت‌های محسوسی در لحن‌ها (نه تحریرها) رخ داد.
آهنگسازی به غیر از دو قطعه‌ی آخر، در دوتای اول واقعا ضعیف بود.
و در کل این چاوشی همانی نیست که من هر بار پیش از انتشار آهنگ‌هایش با اطمینان بگویم که آهنگ مطمئنا قوی است. من همانی را می‌خواهم که از هر پنج قطعه اش حداقل یکی شاهکار بود و ماندگار می‌شد.
_آقای چاوشی ناموسا حجم بالای لغات عربی در اشعارت داره حالم رو بهم میزنه.
_همین جا بگم که هر چهار قطعه نسبت به انتظار من از چاوشی ضعیف بودند اما به طور کلی از سر موسیقی کشور زیاد اند.
مقایسه‌ی چهار قطعه‌ی امسال از نظر من(از بهترین به بدترین)：
۱_ضمیر خودسر
۲_طاق ثریا
۳_او
۴_شرح الف
***
۵_ چاوشی حالا حدود چهل اعدامی‌را به یاری هوادارانش نجات داده. دمت گرم مرد!
مخالفت پدر با ازدواج دختر